به نقل از «آنا»

چرا فیلم‌های ساختِ هوش مصنوعی نمی‌توانند آینده دنیای فیلم باشند؟

تاریخ انتشار: ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۰۰۴۱۲

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری علم و فناوری آنا، گاردین نوشت، انقلاب هوش مصنوعی با چنان سرعتی به پیش می‌رود که ما حتی به سختی می‌توانیم تمام خبر‌هایی که هر روز درباره این انقلاب منتشر می‌شوند را بخوانیم، چه برسد به این که بتوانیم با خود این فناوری و قابلیت هایش آشنا شویم و از آن‌ها استفاده کنیم.

در هفته‌های اخیر اخباری درباره خبرخوان‌های هوش مصنوعی در تلویزیون کویت، برنده شدن یک عکس تولیدشده توسط هوش مصنوعی در یک رقابت بزرگ عکاسی، مصاحبه هوش مصنوعی با مایکل شوماخر، که منجر به اخراج یک سردبیر شد، و البته ده‌ها هشدار درباره این که تمام این‌ها می‌توانند به منزله پایان کار خود انسان‌ها باشند خواندیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طبیعی است که با خواندن این تحولات تکان دهنده اجتماعی ترس وجودمان را بردارد. با این حال، واکنش‌ها به مصاحبه اخیر جو روسو، کارگردان و تهیه کننده امریکایی، که در آن آینده فیلم‌های تولیدشده توسط هوش مصنوعی را پیش بینی کرده بود از همه عجیب‌تر بود. روسو درباره این که چگونه هوش مصنوعی می‌تواند فیلمی بسازد که جوابگوی رویا‌های بیننده باشد.

او گفته بود: مثلاً ممکن است یک روز وارد خانه شود و به هوش مصنوعی واقع در پلتفرم شبکه خانگی تان بگویید، «هی، می‌خواهم فیلمی با بازی آواتار عکس خودم و آواتار عکس مریلین مونرو تماشا کنم. می‌خواهم آن فیلمی در ژانر کمدی-رمانتیک باشد، چون امروز روز سختی داشتم» و بعد هوش مصنوعی یک داستان درجه یک با کلی دیالوگ که شبیه صدای شما است خلق می‌کند. به این ترتیب، ناگهان شما صاحب یک نقش کمدی-رمانتیک هستید که ۹۰ دقیقه طول می‌کشد.

اظهارات روسو بحث‌های مختلفی را در شبکه‌های اجتماعی برانگیختند، از متلک‌هایی که کاربران به اثر تازه روسو گفتند تا پیش بینی برخورد یک شهاب سنگ به سیاره زمین قبل از این که هوش مصنوعی فرصت نابود کردن سینما را پیدا کند.

گذشته از این که تماشای خودمان درکنار بازیگری که سال‌ها پیش مرده است یک فکر غم انگیز است، به نظر می‌رسد که دلیل نامطلوب بودن ایده روسو این باشد که این ایده اساساً در تضاد با چگونگی و چرایی انگیزه‌های فیلم دیدن ما قرار دارد. در تمام طول تاریخش، سینما همواره یک مدیوم منفعل بوده است.

در ۱۲۰ و اندی سال گذشته ما فقط جلوی یک پرده بزرگ نشسته‌ایم و از خلاقیت دیگران لذت برده‌ایم. بدون شک، واکنش مثبت یا منفی ما به چیزی که داریم تماشا می‌کنیم به چیزی که ساخته می‌شود و کسی که آن را می‌سازد شکل می‌دهد و دانش ما به هرچه برنامه مند‌تر شدن فیلم‌ها در دهه‌های اخیر منجر شده است. اما ظرفیت و عاملیت ما در این رابطه دارای محدودیت‌هایی است.

سینمای مبتنی بر هوش مصنوعی اساساً این را به هم می‌ریزد. در سینمای هوش مصنوعی همه چیز به رویا‌ها و تمایالات شما بستگی خواهد داشت: یک فیلم بر اساس نگاه شما ساخته می‌شود، و دیگر به شما دریچه‌ای برای نگاه کردن به ذهن یک فرد دیگر نمی‌دهد.

قربانی تمام این‌ها ظرفیت غافلگیری خواهد بود. چون هوش مصنوعی بر اساس دیتابیس فیلم ها، کاراکترها، داستان‌های محبوب شما کار می‌کند و سراغ مضامینی می‌رود که شما قبلاً دیده اید و از آن لذت برده اید، به این ترتیب هوش مصنوعی نمی‌تواند چیزی بسازد که شما را غافلگیر یا حتی ناراحت کند؛ مثلاً مرگ شوکه آور کاراکتری که با آن ارتباط برقرار کرده اید یا آن پیچش داستانی عجیبی که ناگهان همه چیز را زیر و رو می‌کند.

هوش مصنوعی فیلم را زیر و رو می‌کند، احتمالاً به روشی غیرقابل پیش بینی هم این کار را خواهد کرد. اما به نظر می‌رسد که ایده روسو درباره اینده سینما اساساً علت لذت بردن ما از فیلم دیدن را به درستی درک نکرده است.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: فیلم هوش مصنوعی بازیگر آینده روزنامه گاردین علم هوش مصنوعی فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۰۰۴۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۱۲ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز ۱۲ اردیبهشت برابر ۱ می را ورق می‌زنیم.

***

نمک یددار

۱ می ۱۹۲۴ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۰۳ خورشیدی، اولین نمک خوراکی یددار در خواربارفروشی‌های ایالت میشیگان ایالات‌متحده به فروش رسید. نمک سفره حاوی ۰.۰۱ درصد یدید سدیم به‌عنوان یک مکمل غذایی است، زیرا مصرف کافی ید باعث کاهش بروز گواتر (تورم عمده غده تیروئید در گردن) می‌شود. با اصرار انجمن پزشکی ایالت میشیگان و طرحی که ازسوی دیوید موری کاوی آغاز و رهبری شد، شرکت نمک مورتون ردی از ترکیب ید را در محصولات نمک سفره خودش پذیرفت که ابتدا با بی‌میلی همراه بود اما تا پایان همان‌سال مصرف بازار ملی را تامین کرد. دیوید مارین، آسیب‌شناس آمریکایی طی آزمایشی که بین سال‌های ۱۹۱۷ تا  ۱۹۲۲ روی گروه بزرگی از دختران مدرسه‌ای انجام داد ارزش قابل توجه ید را در کاهش بیماری گواتر نشان داد. مارین بعدها در سازمان جهانی بهداشت روی استفاده از ید در نمک کار کرد و مزایای آن را بیشتر گسترش داد.

آسپرین

۱ می ۱۸۹۹ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۲۷۸ خورشیدی، شرکت داروسازی آلمانی بایر داروی آسپرین را به‌صورت پودر معرفی کرد. این دارو را یک محقق همان شرکت، به نام فلیکس هافمن در ۱۰ آگوست ۱۸۹۷کشف کرد. هافمن که به‌عنوان شیمی‌دان در شرکت داروسازی بایر آلمان کار می‌کرد در جست‌وجوی یافتن مسکن بهتری برای روماتیسم مزمن پدرش بود که آن را جایگزین استفاده از اسیدسالیسیلیک کند که طعم بدی داشت و باعث ناراحتی معده می‌شد. در ۱۰ آگوست ۱۸۹۷ او با استیل‌کردن اسیدسالیسیلیک با اسیداستیک، یک مشتق به نام استیل‌سالیسیلیک‌اسید تشکیل داد. آزمایش‌های شرکتی نشان داد که این داروی ایمن و موثر برای تسکین درد و کاهش تب است و می‌تواند به‌عنوان داروی ضد التهاب استفاده شود. از سال ۱۸۹۹ این ماده با نام تجاری آسپرین به بازار عرضه شد. نام هافمن در حق ثبت اختراع وجود دارد و او رئیس بخش بازاریابی این دارو شد، اما هیچ سهم مالی از موفقیت جهانی آن دریافت نکرد. بعدها در اول ژانویه ۱۹۱۵ آسپرین به شکل قرص معرفی شد.

قمر سیاره نپتون

۱ می ۱۹۴۹ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۲۸ خورشیدی، جرارد کویی‌پر دومین قمر یافت‌شده نپتون با نام نیرید را که خارجی‌ترین و سومین قمر بزرگ شناخته‌شده این سیاره است کشف کرد. قطر نیرید ۳۴۰ کیلومتر، نیم‌محور بزرگ چرخش آن به دور نپتون ۵میلیون و ۵۱۳هزار و ۸۱۸ کیلومتر، دوره مداری آن ۳۶۰.۱۴ روز، انحراف مداری ۷.۰۹۰ درجه و خروج از مرکز آن ۰.۷۵۰۷ است. نام نیرید از پریان دریا شامل ۵۰ دختر نرئوس و دوریس که ساکن اعماق دریای اژه و دریای مدیترانه بودند و همراه با پدرشان درون غارهای نقره‌گون زندگی می‌کردند اشاره دارد. کویی‌پر، اخترشناس هلندی‌آمریکایی علاوه‌بر نیرید، میراندا، قمر اورانوس را هم کشف کرد.

بیماری میناماتا

۱ می ۱۹۵۶ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۳۵ خورشیدی، مدیر بیمارستان کارخانه شرکت چیسو در شهر میناماتا به مقامات محلی بهداشت عمومی «شیوع بیماری ناشناخته‌ای را در دستگاه عصبی مرکزی» را گزارش کرد. این روز بعدها در تاریخ ژاپن به‌عنوان سالگرد رسمی کشف این بیماری اعلام شد. درپی این اعلام، پژوهشگران دانشگاه کوماموتو دریافتند که عامل بیماری مسمومیت غذائی در اثر فلزات سنگین است و پس از مدتی کشف شد که عامل اصلی بیماری میناماتا مصرف مواد غذائی آلوده به جیوه آلی است. علایم این بیماری با مشکلاتی در راه رفتن، حرف زدن، بینائی، شنوائی، بی‌حسی اعضای بدن، گرفتگی عضلانی و همچنین ازدست دادن هوشیاری و تعادل در ساکنین میناماتا همراه بود.

 

انتهای پیام/